آن دو نفر

با اینکه دیگر در بلاگفا نمینویسم اما هنوز هم هرچند وقت یکبار پنل وبلاگم را باز میکنم تا لیست وبلاگ های به روز شده را ببینم و بخوانم. آنهایی را هم که در بلاگ مینویسند از همینجا دنبال میکنم. هر چند روز یکبار مینشینم روی تخت و لپ تاپم را میگذارم روی شکمم یا پشت یکی از سیستم های دانشگاه دستم را میگذارم زیر چانه ام و وبلاگ میخوانم. از میان تمام وبلاگ ها با نویسنده هایی که میشناسم و نمیشناسم تنها دو وبلاگ برایم حکم چای اول صبح را دارند. بدون آنها روز شروع نمیشود. یکی وبلاگ تهمینه است. اینکه تحت هر شرایطی مینویسد یک جورایی اطمینان خاطر است برایم. راستش را بخواهید نمیدانم خاطرم را از چه چیزی مطمئن میکند ولی نوشتن ِ هر روز تهمینه خوب است؛ خیلی هم خوب است. یکی دیگرش هم وبلاگ میثاق است. هر روز و گاهی روزی چندبار صفحه وبلاگش را به امید نوشته ای جدید باز میکنم. وبلاگش بخشی دارد با عنوان "سهراب و آیدا". میثاق را به هوای سهراب و آیدایش میخوانم. 

بعید میدانم که اینجا را بخوانند. ولی خوب است آدم گاهی از آنهایی که حالش را خوب میکنند تشکر کند. ممنون که مینویسی تهمینه. ممنون که سهراب و آیدا را به زندگی ام وارد کردی میثاق