شیرین ِ روزهای دور

هر صبح که روبروی آینه می ایستم، به چشم های پف کرده و هنوز خواب آلودم نگاه میکنم، موهایم را شانه میزنم و به این فکر میکنم که چقدر خوب که روزی روزگاری در زندگی ام بودی و حالا حتی نبودنت هم مایه دلخوشی ست. که آنقدر پررنگ و موثر بودی که هنوز هم میشود با یادت لبخند زد و خدا را شاکر بود بابت دوست داشتنت. که حتی اگر روزی دوست داشتنت رنگ ببازد یا تغییر شکل بدهد، تو باز هم آن خاطره خوب ِ روزهای دوری

 و به خدا و بزرگی اش قسم که این یک اغراق عاشقانه نیست. اتفاقی ست که هرروز می افتد. که عادت شیرین من است.