از حرف هایی که میزنیم
دوشنبه, ۳۱ خرداد ۱۳۹۵، ۰۱:۱۸ ق.ظ
+ توی فیلم ها وقتی یه پسر تنها یا منزوی یا ترسو یا طفلی میبینم، یه پسری که هیچکس دوستش نداره، که یه جورایی طرد شده س، خودمو تصور میکنم که یکی از شخصیت های اون داستانم و میتونم به حرفای اون پسر گوش بدم. میدونی...دلم میخواد آدمای تنهای توی فیلما رو از تنهایی دربیارم. مسخره س. نه؟
= نه...خیلی هم قشنگه. آخه آدمای تنهای توی فیلما هم همینو میخوان
