نیمه شب اتفاق افتاد

تیزر "نیمه شب اتفاق افتاد" را چند هفته پیش دیدم. با صدای بهداد شروع میشود که آهنگ مرضیه را میخواند. ساغرم شکست ای ساقی..بند دلم آدم پاره میشود با شنیدنش. حالا فرقی هم ندارد مرضیه بخواند یا عقیلی یا بهداد یا حتی من! غم دارد این شعر لعنتی. دوست داشتم ببینمش. برایم فیلمنامه و کارگردانی و ساختار هنری و هیچ چیز دیگر اهمیت نداشت. من فقط میخواستم رویا نونهالی را ببینم  و سبز چشم ها و جذابیت میانسالی اش را در پس زمینه صدای بهداد که میخواند ساغرم شکست ای ساقی...

فیلم از نگاه من زنانه است. کاملا پیداست که یک زن کارگردانی اش میکند. از قاب هایش رنگ می چکد و شعر میبارد. زنی عاشق میشود و عشق نامتعارفش را کتمان نمیکند. هوای دلش را دارد. آواز میخواند. تارهای سفید مویش را رنگ میکند. قرمز میپوشد و عشق را پس نمیزند. عشق به سراغش می آید؛ با یک گلدان بنفشه. او ترس هایش را میزند کنار و با عشق قدم میزند.

این متن به هیچ وجه پیشنهادی نیست برای تماشای فیلم. چرا که شاید موضوعش نخ نما باشد و پایانش معلوم باشد و بعضی بازی هایش عجیب و غیرقابل باور. از طرف دیگر موسیقی فیلم زیاد است. بهداد زیادی آواز میخواند که برای من شیرین بود اتفاقا ولی این حجم از موسیقی برای فیلمی استاندارد شاید توجیه پذیر نباشد. در مجموع فیلم ضعیف است. حتی از فیلم قبلی کارگردانش (خانوم) هم ضعیفتر. اما میتواند تماشایش برای برخی شیرین باشد. همانطور که برای من شیرین بود.

نیمه شب اتفاق افتاد-تینا پاکروان