دلی که تنگ میشه

هر شب همین موقع که صدای ماشین ها کم میشه، که جیرجیرکه پیداش میشه، که من لپ تاپ رو میبندم یا کتاب رو میذارم کنار تخت یا گوشی رو میذارم زیر بالشت...

هر شب همین موقع دلم تنگ میشه

سر تا پات گلخونه

+ تو چندتا مانتوی سرمه ای داری؟

= از هشت تا مانتوی قابل پوشیدنم پنج تاش سرمه ایه

+ چرا؟

= چرا چی؟

+ چرا اینقدر یکنواخت؟

= هیچ کدوم از اون پنج تا شبیه هم نیستن. یکی آستینش کوتاهه. یکی روی آستینش پاپیون داره. یکی قدش بلنده. یکی قدش کوتاهه. خلاصه همشون باهم فرق دارن

+ ولی شباهت اصلیشون اونقدر بزرگه که تمام این تفاوت های ریز رو تحت الشعاع قرار میده. همشون سرمه این دختر

= جزییات مهمترن یا کلیات؟

+ برای بعضی ها جزییات و برای خیلی ها کلیات.

= خیلی ها مهمترن یا بعضی ها؟

+ برای خیلی ها، خیلی ها مهمن و برای بعضی ها، بعضی ها

= تو خیلی هایی یا بعضی ها؟

+ من مجموعه تک عضوی ام.

= برای مجموعه های تک عضوی چی مهمه؟

+ دختری که از هر هشت تا مانتوی قابل پوشیدنش پنج تاش سرمه ایه...

سه سال پیش نوشته بودمش؛ در وبلاگی گروهی.

یک

که یکبار دیگر بیایی پشت پنجره ام...

نوری که دل را روشن میکند

من آدم های بیست و چهار ساله، بیست و هشت ساله، سی و هفت ساله، چهل ساله و شصت و سه ساله ای را دیدم که تا از عشق حرف میزنند، لب هایشان میخندد و چشمانشان می درخشد. فارغ از اینکه آن مرد/زن خوب بود یا نه، دوست داشتنش حماقت بود یا نه، زندگی ام را روشن کرد یا نه، حسرتش به دلم ماند یا نه...عشق همیشه خوب است و این مستقل ترین تابع دنیاست که به هیچ عامل دیگری بستگی ندارد.

بالاخره روزی خواهیم فهمید که اگر رفتن های ما رسیدنی ندارد، اگر میخواهیم و نمیخواهند، اگر نمیخواهیم و میخواهند، اگر میخواهم و نمیخواهد، اگر میخواهد و نمیخواهم...اگر داستان عاشقانه ما آن چیزی نمیشود که فکرش را میکردیم، فقط و فقط کوتاهی ماست. ماییم که راه را اشتباه رفتیم.

حق با عطیه است که میگوید عشق هیچکس را پشیمان نمیکند...