وبلاگی که رهایش کردم...

من آدم ِ تجربه کردن هستم که به باور خیلی ها من آدم ِ دیوانه و زبان نفهمی هستم که دلش میخواهد همه چیز را خودش تجربه کند و خب... به باور ِ من، باور خیلی ها، آنقدرها هم اهمیت ندارد. رها کردن برایم ساده است. هرچیزی را میتوانم پشت سر بگذارم و بروم و البته این خصیصه ای نیست که باعث افتخارم باشد. چند ماه پیش وبلاگ ِ یک ساله ام را در بلاگفا گذاشتم و رفتم. یک سال ِ قبلش، وبلاگ شش ساله ام را در همان بلاگفا رها کرده بودم. در این بین آدم هایی را، دوست داشتن هایی را، عادت هایی را، فکرهایی را، عشق هایی را رها کردم و رفتم. توجیه خودم برای این رها کردن های ساده این است: تجربه کردن! رها میکنم تا تجربه ثابت کند که خب... مهر ِ این یکی در جانت ریشه دارد انگار.پس برگرد. گاهی برگشتن نتیجه میدهد و گاهی هم نه... برمیگردی و میبینی وبلاگی که رهایش کردی مدت هاست که ناپدید شده. این همان بهای تجربه کردن است