بخاطر خودتون دوتا
حالا که در تب و تاب برنامه‌ریزی برای عروسی هستیم، بیشتر از هروقت دیگری یاد گرفتیم که اولویت‌هایمان را مشخص کنیم. دوست داریم شبیه بقیه شادی کنیم یا به شیوه خودمان، حتی اگر ساده‌تر باشد و حرف و حدیث‌هایی را به دنبال داشته باشد؟
ما به شیوه خودمان مراسم عروسی را برگزار می‌کنیم. ما ساقدوش نداریم. کلیپ اسپرت و عکاسی فرمالیته نداریم. هلی‌شات و فیلمبرداری سه دوربینی نداریم. شام مراسم ما سلف نیست. تالار ما پرنور است و سفید، ولی خفن نیست. لباس عروس من از یک مغازه معمولی در یک پاساژ معمولی کرایه شده. ساده است و ارزان، ولی در آن عروس تپل خوشحالی هستم که از پف دامنش کیف می‌کند. حلقه‌ام ساده است. وزن و نگین و جواهرش برایم مهم نبوده و نیست؛ دقیقا همان حلقه‌‌ایست که از چهارده سالگی دوست داشتم مال من باشد. موهای من رنگ نمی‌خواهند و ناخن‌هایم کاشت نمی‌خواهند و چشم‌هایم لنز رنگی و مژه مصنوعی نمی‌خواهند.
من دیدم زوج‌هایی را که چقدر از تمام تشریفات پرشمار و خسته‌کننده مراسم عروسی کلافه‌اند. دیدم زوج‌هایی را که بخاطر همین تشریفات سال‌هاست که در عقد مانده‌اند. این مهم است و بی‌اندازه مهم است که شما بلد باشید "بی‌واسطه" شادی کنید و خوشبختی‌تان بندِ هیچ چیزی نباشد. این مهم است و بی‌اندازه مهم است که اولویت‌هایتان را بدانید. بدانید از جشن عروسی خود، اصلا از زندگی خود چه می‌خواهید که اگر ندانید کلاهتان پس معرکه است.
